روز هجدهم

                          دختری داده و شیرین‌پسری¹

سال‌ها جستم ازین رشته ولی

                          بود سرشته به دست دگری

                          *          *          *

پنج سال است که بر تارک آن

                          نور بارد ز گریبان سپهر

لیک سالی است که بر دامن این

                          شاخ بادام گل افشانده به مهر

                          *          *          *

دی فریبا به عروسک‌بازی

                          بهر خود طرح نو انگیخته بود

از برادر چو دمی غفلت کرد

                          بزم او جمله به‌هم ریخته بود

                          *          *          *         

عارف‌آیین به برادر نگریست

                          خالی از کین و غضب دختر من

باز شد چیده و برچیده ولی

                          ماند شیرین،گل شیرین بر من

                          *          *          *

کاشکی سینه‌ی مردان بزرگ

                          پاک چون روح فریبا می‌شد

راستی گر حسد و حرص نبود

                          صورت دهر چه زیبا می‌شد

                          *          *          *

ز امپراتوری تاتار و مغول

                          چه به جا مانده؟سیه‌نامی چند

بعد ازین نیز جهان‌گیران را

                          نامکی ماند و دشنامی چند

                          *          *          *

جمع و تفریق جهان تا کی و چند

                          آخر ای مردم کینه‌توز بس‌ست

خاک بر فرق بشر بیخته شد

                          ای شررهای جهان‌سوز بس‌ست

                          *          *          *

پنجه‌ی قهر ستم‌کیشان را

                          کاشکی دست خدا بشکستی

یا که چشم من و امثال مرا

                          از تماشای جهان بربستی

1336موقع حمله به مصر

1-فریبا و فریبرز

.

.

( دیوان-400/01 )