در کف خوف و رجا چند توان داشت مرا

                                 چند باید گل من دل‌نگران داشت مرا


ارزشی نیست مرا از ره صورت اما

                                 گر به معنی نگری دوست توان داشت مرا


.

.

( دیوان-479 )