روز هجدهم

دیشب همه شب در برم آن سلسله مو بود                       من بودم و او بود

 

می بود و سه تا بود و صبا بود و سبو بود                          من بودم و او بود

دامان چمن پر گل و در دامن گلزار                                   من بودم و دلدار

مه دلکش و گل نغز و هوا غالیه بو بود                              من بودم و او بود

آنگه که چمن بود پر از نغمه بلبل                                    من بودم و آن گل

آن گل که سراپا همه رنگ و همه بو بود                           من بودم و او بود

چشمان من از اشک سعادت شده لبریز                          وان گلبن نو خیز

چون شاخ گل افتاده به پیرامن جو بود                              من بودم و او بود

می خورد به صد ناز و بصد ناز میم داد                              بوسی ز پیم داد

آنجا که نه غیر و نه رقیب و نه عدو بود                              من بودم و او بود

او از می و من از می عشقش شده از دست                     او سرخوش و من مست

لب بسته و در سینه بسی راز مگو بود                              من بودم و او بود

گه زیر گل سرخ و گهی زیر گل زرد                                  آن ماه زمین گرد

میرفت و دلم در پی او از همه سو بود                              من بودم و او بود

با او به چمن خوشدل و سر مست چمیدم                        دیدم من و دیدم

نیکوئی خو در خور زیبایی رو بود                                      من بودم و او بود

همصحبت من او شد و همصحبت او من                           در دامن گلشن

معشوقه نکو عشق نکو حال نکو بود                                من بودم و او بود

از نام و نشانش چه سرایم سخن ای دوست                     بگذر ز من ای دوست

روح من و عشق من و آمال من او بود                               من بودم و او بود

 

.

.

( خاشاک-78/9 )