مستانه گذاری به سرم کردی و رفتی

                                       دیوانه و دیوانه ترم کردی و رفتی


گفتم که مگر دیده ام ای ماه به خوابت

                                       زان جلوه که در چشم ترم کردی و رفتی


نا آمده برگشتی و از رحم نگاهی

                                       بر دیده ی حسرت نگرم کردی و رفتی


من با تو چه گفتم،چه شنیدم،خبرم نیست

                                       جز آنکه ز خود بی خبرم کردی و رفتی


آگه چو شدی از من و از عشق من ای دوست

                                       خندیدی و خون در جگرم کردی و رفتی


چون باد بهاری که وزد بر دل صحرا

                                       پیچیدی و خاکی به سرم کردی و رفتی


1346

.

.

( دیوان-171 )