شوخی و مزاحی و لعبت‌گری

                              هست خوش اما نه زیاد ای پری


چون ز مزاح تو برنجد دلی

                              به که خمُش مانی اگر عاقلی


لیک گران‌جان و ترش‌رو مباش

                              بذله‌سرا باش،سبک‌خو مباش


بر لب لعل تو تبسم خوش‌ست

                              خنده‌ی شیرین ز تو،خانم خوش‌ست


.

.

( دیوان-243 )